Charakterystyka kontrterroryzmu

Dodane przez ak dnia 12/07/2021 w kategorii Antyterroryzm, Bez kategorii, Jednostki specjalne | Komentarze

Mgr Marzena Krawczyk, Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach

Charakterystyka kontrterroryzmu

Z powodu nasilenia atakami terrorystycznymi, każde państwo, posiada w swoich szeregach formacje policyjne i wojskowe przeznaczone do walki z terrorystami i ogólnie pojętym zjawiskiem terroryzmu. Podjęta walka z tym zjawiskiem, w wielu państwach, ma takie same lub podobne rozwiązania, a to dlatego ze problem jest traktowany jako problem międzynarodowy. Globalne podejście pomaga w wymianie doświadczeń, wymianie informacji o nowych aktywnościach wśród liderów samozwańczych organizacji terrorystycznych oraz opracowanych systemach działań bojowych przeciwko terrorystom1.
CBT z angielskiego combatin terrorism, oznacza działania i akcje podejmowane wspólnie i mające doprowadzić do całkowitego wyzbycia się terroryzmu2.
Co oznaczają terminy kontrterroryzm i antyterroryzm? Obie definicje oznaczają czynności mające na celu walkę z terroryzmem i jego skutkami, jednak znacznie się od siebie różnią:
– antyterroryzm określa bierne działania prewencyjne. Związane jest z ochroną obiektów i osób. Są to działania defensywne zapobiegające jak np.: kontrola dostępu, warta, strażnicy, detektory, zapobieganie wniesienia niebezpiecznych przedmiotów3.
– kontrterroryzm natomiast są to czynne działania jak np.: odbijanie zakładnika działania operacyjno-rozpoznawcze, likwidacja terrorysty, czynności operacyjno-śledcze. Są to działania ofensywne, w odróżnieniu od działań biernych w antyterroryzmie4.
K. Jałoszyński pokazując podział, jednocześnie wskazuje iż kontrterroryzm i antyterroryzm, to działania, które prowadzą do walki z terroryzmem. Dzielą się jednak na defensywne i ofensywne5:
– antyterroryzm, inaczej działania defensywne, to czynności polegające na pozyskiwaniu, analizowaniu, wykorzystywaniu oraz tworzenia zbioru informacji, opartych na współpracy z tajnym informatorem, korzystaniu z detektywistyki, śledzeniu informacji na stronach internetowych.
– kontrterroryzm, to inaczej działania, mające na celu ofensywną operację, mającą doprowadzić do neutralizacji zagrożenia. Zajmuje się zadaniami operacyjnymi takimi jak: odbijanie zakładników, czyli zadania wysokiego ryzyka, rozbrojenie ładunków wybuchowych, przedsięwzięcia militarne z zamiarem uderzenia w terrorystów, współpraca z siłami specjalnymi, eliminacja terrorystów stanowiących największe zagrożenie, czyli przywódców organizacji6.
Oba terminy antyterroryzm i kontrterroryzm są szerokimi definicjami, które tak naprawdę mają za zadanie uzupełniać się, na co wskazuje T. Jemioła7.
Roman Polko oba terminy antyterroryzm i kontrterroryzm wyjaśnia odnosząc się do zakresu przewidywania, czyli zwalczania poprzez zapobieganie i minimalizowanie zagrożenia8.
Działaniami kontrterrorystycznymi są działania podejmowane przy konkretnych zagrożeniach. Mogą być podejmowane jako działanie policyjne, przy aresztowaniu, rewizji, lub wojskowe na terytorium wroga.
Jednym z działań kontrterrorystycznych była nieudana próba odbicia porwanych sportowców w samolocie w Monachium z 1972 roku. Uświadomiła ona skalę błędów przy operacji, kiedy to doraźna grupa funkcjonariuszy policji, przy próbie ratowania zakładników poniosła fiasko i wszyscy zakładnicy zginęli. Sytuacja ta spowodowała, że w 1973 roku utworzona została jednostka specjalna GSG-9.
Operacje odbicia zakładników, są specjalnym rodzajem działań specjalnych. Niemożliwe jest wykorzystanie działań szturmowych, ze względów oczywistych, jakimi są będący w samym epicentrum akcji zakładnicy. Dochodzą do tego aspekty polityczne i propagandowe, które terroryści starają się maksymalnie wykorzystać. w tym przypadku każde użycie siły przeciwko terrorystom, jest dodatkowo oceniane i weryfikowane. Niestety użycie siły jest niejednokrotnie nieuniknione. Sukcesem takich działań jest wtedy dobre rozpoznanie, które zawiera elementy takie jak:
 motyw działania, cel strategia i dotychczasowe zastosowania taktyczne
 społeczne i polityczne kulisy w danym rejonie
 centrum ataku i ocena położenia samego obiektu, droga podejścia, rzut wnętrza
 liczba zakładników i ich rozlokowanie9.
Uzyskanie powyższych danych możliwe jest poprzez środki takie jak: nasłuchy, analiza wywiadowcza, obserwacja, przesłuchanie wypuszczonych zakładników. Same istotne dane mogą zostać zebrane również podczas negocjacji. Tutaj można otrzymać ważne informacje na temat osobowości i psychiki terrorysty. Parametry rozpoznawcze winny zawierać profil psychologiczny, wygląd oraz dane sprawcy. Ze względu na szturm, bardzo istotną kwestią jest informacja na temat uzbrojenia, wyposażenia ładunków, rozmieszczenia. Kolejnym ważnym aspektem jest rozmieszczenie wnętrza, jak chociażby drzwi czy okien. Pamiętajmy, że wszystkie informacje dotyczące zakładników czy terrorystów mają ogromne znaczenie, przy ich rozpoznaniu, w trakcie szturmu i po nim10.
Metody i taktyki odbijania zakładników są niezwykle trudne i zróżnicowane. Problemem głównym jest wiele niewiadomych kwestii obecnych w trakcie akcji. Można je podzielić na akcje na obiektach stałych takich jak chociażby budynki oraz obiektach ruchomych, takich jak samoloty, pociągi czy statki. Jedna wytyczna pozostaje niezmienna i jest to efekt zaskoczenia terrorystów, i uśpienie ich czujności, chociażby poprzez zaspokojenie ich żądań. Najtrudniejszą sytuacją jest odbicie zakładnika na terenie wroga. Następuje wtedy znaczne zagrożenie dla grupy odbijającej. Przy tego rodzaju akcjach, następuje jednocześnie insercja, czyli wdrożenie sił na obcy teren oraz ekstrakcja, czyli wyprowadzenie swoich szeregów i zakładników. Siły kontrterrorystyczne powinny mieć zapewnioną odpowiednią osłonę oraz środki przerzutów. w tego typu akcjach niezbędne jest powołanie sztabu kryzysowego, który będzie nadrzędnym do decydowania. Tutaj odpowiednie dowodzenie jest sprawą życia i śmierci.
Działania kontrterrorystyczne to również działania policyjne. Ponieważ sam terroryzm, to działalność przestępcza, to służby policyjne zajmują w tym względzie odpowiednie stanowisko. Ich działania dotyczą również analizy zdarzenia, dowodów i zeznań świadków. Analiza zdarzenia ma na celu odnalezienie sprawcy czynu oraz zapisu sposobu przeprowadzenia akcji terrorystycznej. Bardzo istotne są zeznania świadków, którzy mogą wskazać ważne cechy zewnętrzne sprawców. Działania policyjne na szeroką skalę rozpoznawczą, interwencyjną i pościgową, finalnie mają doprowadzić do ustalenia pobytu terrorystów i ich zatrzymania.
Kolejno działania dzielą się na:
 rozpoznawcze, mające na celu odnalezienie nie miejsca przebywania terrorystów. w akcji biorą udział służby specjalne, policja, wydział kryminalny, wywiadowczy oraz prewencyjny.
 interwencyjne, które mają na celu zatrzymania terrorystów, po uprzednim ustaleniu w działaniach rozpoznawczych ich miejsca pobytu. Zatrzymanie członków organizacji terrorystycznych powierzone jest Specjalnemu Samodzielnemu Pododdziałowi Antyterrorystycznemu Policji. Grupa Antyterrorystów działa na zasadzie zaskoczenia i zachodzi podobnie jak operacja uwalniania zakładników, z tym że, w tym przypadku zagrożone życie jest jednie wśród terrorystów11.
Powyższe działania mają na celu doprowadzenie do skazania i osadzenia sprawców. Bardzo ważną kwestią jest osadzenie oskarżonych w specjalnych obiektach penitencjarnych oraz sądowych na czas prowadzenie sprawy sądowej, aby uniknąć ucieczki terrorysty, lub jego odbicia. Konieczne jest tutaj obsadzenie obiektów, gdzie osadzeni są terroryści, odpowiednim personelem z właściwym wyposażeniem. Personel powinien mieć wcześniej przygotowane odpowiednie procedury.
Dla zniszczenia struktury terrorystycznej, prowadzone są działania siłowe, które realizowane są przez siły zbrojne, wojsko lub służby specjalne. Eliminacja terrorystów oraz zniszczenie ich struktur jest głównym zadaniem. Operacje prowadzone są w różnych formach, takich jak:
 niejawna operacja,
 szerokie akcje ofensywne,
 działania prowadzone w sposób wojenny.
Operacje specjalne mają charakter jawny, który polega na ujawnieniu przynależności do państwa sił, walczących przeciwko terrorystom.
Jednostki kontrterrorystyczne są to jednostki specjalne, wyszkolone do obijania zakładników, obiektów środków transportu lotniczego, drogowego lub wodnego zajętych przez terrorystów12.
Największą i najbardziej rozpoznawalną jednostką, jest Policja. Jest to największa w Polsce jednostka, która na celu ma zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom oraz zapobieganie i zwalczanie przestępczości. w swoich szeregach, posiada także najliczniejszą ilość jednostek specjalnych. Wydział ZOA to główna sekcja kontr terrorystyczna, która w sytuacji poważnego zagrożenia, musi podjąć akcję rozwiązania sytuacji. Jednostka działa również w innych pionach Komendy Stołecznej Policji, gdzie wykorzystywana jest do działań taktycznych i konwojowania najniebezpieczniejszych przestępców oraz ochrona sądowej sprawy z udziałem niebezpiecznego podejrzanego.
Kolejną jednostką jest Samodzielny Pododdział Antyterrorystyczny Policji (SPAP). Powstał w 1978 roku, jako jednostka specjalna, ZOMO.
Następną strukturą której wachlarz działań obejmuje kontrterroryzm jest Wojsko Polskie, które zabezpiecza nasz kraj poza jego granicami. Jednostką wchodząca w skład jest Jednostka Wojskowa nr 2305, Wojskowa Formacja Specjalna GROM. Grom powstała w 1990 roku, z pomocą władz USA i Wielkiej Brytanii. Od początku swojego istnienia, jednostka miała charakter oddziału kontr terrorystycznego. Jest najlepiej wyposażoną i uzbrojoną jednostką w Polsce. w skład wyposażania wchodzi karabin snajperski 12,7 mm. GROM od początku działa w ścisłej współpracy z Jednostkami Specjalnymi, które są odpowiednikami w kraju USA oraz Wielkiej Brytanii. Na swoim koncie ma kilka operacji kontrterrorystycznych jak chociażby w Iraku, na Bałkanach czy Haiti.
Prócz GROM-u, w Polsce istnieje również jednostka specjalna Wydziału Ochrony Specjalnej Żandarmerii Wojskowej. Zajmuje się głównie ochroną Ministerstwa Obrony Narodowej, Premiera oraz wiceministrów, ale odpowiedzialna jest również za działanie kontrterrorystyczne i ochronne.
Relacje, systemy i działania jednostek w Polsce, jak i w innych państwach Europy działają w podobnych strukturach i konfiguracjach. Należy je uporządkować w paru punktach:
1. Podstawowe działania są realizowane przez siły policyjne.
2. Istnieje dwustopniowy schemat z centralnym wydziałem kontr terrorystycznym i regionalnym wydziałem zajmującym się taktyką.
3. Schemat weryfikowany i uszczelniany jest przez specjalistyczne wydziały w innych formacjach jak np. żandarmeria wojskowa czy służba celna.
Kontrterroryzm i antyterroryzmem mają na celu walkę z terroryzmem, jednak w dwojaki sposób, jak zostało to przedstawione powyżej.
W 2008 roku zaczęła działać jednostka antyterrorystyczna Biuro Operacji Antyterrorystycznych BOA, która jest podległa bezpośrednio zastępcy komendanta głównego Policji. Skład BOA przedstawia się następująco:
 kierownictwo (dyrektor biura, zastępca dyrektora biura),
 Wydziały Bojowe I–II, Wydział Szkoleniowo-Bojowy,
 Wydział Wsparcia Operacyjnego,
 Wydział Wsparcia Technicznego,
 Zespół Koordynacji Krajowej i Międzynarodowej13.
 BOA działa w grupie ATLAS, która jest jednostką antyterrorystyczną Unii Europejskiej.
W Europolu, łączącym jednostki specjalne jest identyfikowana pod nazwą BOA, przez pozostałe grupy Atlasu14.
Korzyści jakie niesie ze sobą istnienie grupy: „Wymiana informacji odnośnie fizycznego zwalczania terroryzmu i przestępczości zorganizowanej między specjalnymi jednostkami antyterrorystycznymi Unii Europejskiej ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa naszego kraju oraz całej Unii. Ujednolicenie standardów oraz procedur na gruncie unijnym, udoskonalając taktykę i technikę działań, ulepsza skuteczność reagowania na sytuacje kryzysowe. Przeprowadzanie wspólnych ćwiczeń, warsztatów oraz projektów badawczych pozwoli przygotować się jednostkom z różnych państw członkowskich Unii do udzielenia skoordynowanego wsparcia na wniosek kraju przyjmującego w przypadku zaistnienia poważnego zagrożenia terrorystycznego”15.

Przypisy
1. Jałoszyński K., Kulczyński S., Antyterroryzm – metody i formy walki z zagrożeniami terrorystycznymi. W: Zagadnienia fizycznej walki z zagrożeniami antyterrorystycznymi. Aspekty organizacyjne i prawne, Red. K. Jałoszyński, Warszawa: Collegium Civitas Wydawnictwo Trio, 2010, s. 48.
2. Kulczyński R., Kwećka R., Działania specjalne w walce zbrojnej wojsk lądowych, Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 1997, s.157
3. Jałoszyński K., Kulczyński S., op.cit., s. 48.
4. Drost M., Operacje militarne inne niż wojna w doktrynie NATO i USA. „Zeszyty Naukowe Akademii Obrony Narodowej”, 2000, nr 2 (39), s. 9-19.
5. Jałoszyński K., Współczesny wymiar antyterroryzmu, Warszawa: Collegium Civitas Wydawnictwo Trio, 2008, s. 99.
6. Ibidem, s. 99-100.
7. Jarmoła T., Kontrterroryzm, Gdańsk: AJ-Press, 2009, s. 21.
8. Polko R., GROM w działaniach przeciwterrorystycznych, Tom 6, Warszawa: Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, 2009, s. 23.
9. Piekarski M., Odpowiadając siłą na siłę – wojskowe i policyjne działania przeciwterrorystyczne, https://www.konflikty.pl/historia/publicystyka-i-wywiady/odpowiadajac-sila-na-sile-wojskowe-i-policyjne-dzialania-przeciwterrorystyczne/ [dostęp: 11.04.2021].
10. Ibidem.
11. Ibidem.
12. Piekarski M., System jednostek taktycznych i kontrterrorystycznych w Polsce, Biuletyn Grupy Badawczej ds. Terroryzmu, Wojny Asymetrycznej i Sił Specjalnych, Polska w obliczy zagrożenia terrorystycznego, 2008, nr 1, s. 55-77.
13. Zarządzenie nr 749 Komendanta Głównego Policji z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie regulaminu Komendy Głównej Policji (Dziennik Urzędowy KGP nr 6, poz. 20).
14. Unijna grupa zadaniowa „Atlas”, https://www.policja.pl/pol/boa/atlas/41550,dok.html [dostęp: 07.04.2021].
15. Ibidem.

System jednostek taktycznych i kontrterrorystycznych w Polsce

Dodane przez admin dnia 02/17/2009 w kategorii Antyterroryzm, Przeciwdziałanie terroryzmowi w Polsce | Komentarze

Niniejszy artykuł poświęcony jest problematyce jednostek taktycznych i kontrterrorystycznych występujących w strukturach polskich sił policyjnych, a także innych struktur siłowych. W pierwszej części pracy zostanie przedstawiona terminologia używana w tekście, następnie zostaną przedstawione istniejące w Polsce jednostki taktyczne i kontrterrorystyczne, a na końcu zostanie dokonana analiza stanu ich przygotowania do zwalczania zagrożeń o charakterze terrorystycznym.

W niniejszej pracy, pojecie „siły policyjne” przyjęto jako określenie ogólne, oznaczające „formacje uzbrojone, działające w imieniu państwa, zwalczające i zapobiegające przestępczości, biorące udział w procesie egzekwowania odpowiedzialności karnej sprawców czynów zabronionych ”. Definicja ta obejmuje więc szeroki wachlarz służb : od Policji, poprzez Straż Graniczną, Żandarmerię Wojskową, Biuro Ochrony Rządu, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, aż po Służbę Więzienną.

Do innych struktur siłowych można zaliczyć takie podmioty jak : Wojsko Polskie (Żandarmerię, będącą integralną częścią WP wyróżniono wcześniej z powodu specyfiki tej służby), Agencję Wywiadu (prowadzącą działania poza granicami kraju), a także Wojskowe Służby Informacyjne. Jako formację uzbrojone można traktować Urząd Kontroli Skarbowej, oraz Straż Ochrony Kolei.
Czytaj wiecej »

Odpowiadając siłą na siłę – wojskowe i policyjne działania przeciwterrorystyczne

Dodane przez admin dnia w kategorii Antyterroryzm, Przeciwdziałanie terroryzmowi w Polsce | Komentarze

Terroryzm jest jednym z najpoważniejszych problemów współczesnego świata. Dlatego też, niezbędne stało się wypracowanie skutecznych metod jego zwalczania. Oprócz całej gamy środków prawnych i politycznych, jednymi z najważniejszych pozostają działania przeciwterrorystyczne sił wojskowych i policyjnych. Są one stosowane zarówno w celu zapobiegania zamachom, jak również w reakcji na same zamachy, w celu odbicia zakładników, lub ukarania sprawców tych zamachów.

Celem niniejszej pracy jest wskazanie pewnych cech wspólnych dla całości tych działań, natomiast szczegółowe omówienie zagadnienia – z powodu jego różnorodności – wykracza poza ramy niniejszej pracy. Należy także zauważyć, że działania przeciwterrorystyczne są podobne do działań przeciwpartyzanckich i przeciwdywersyjnych.

Termin „działania przeciwterrorystyczne” jest pojęciem dość szerokim, w którym zawierają się dwa inne pojęcia : „antyterroryzm” („antiterrorism”) oraz „kontrterroryzm” „counterterrorism”. Pochodzą one z terminologii anglojęzycznej, gdzie termin „antiterrorism” oznacza działania o charakterze defensywnym, podejmowane w celu zapobieżenia atakowi terrorystycznemu, a termin „counterterrorism” oznacza działania ofensywne przeciwko terrorystom. Należy brać pod uwagę, że obydwa rodzaje działań mogą się nakładać w czasie i przestrzeni, jednak cały czas aktualne pozostaje rozróżnienie : działania defensywne – antyterroryzm, działania ofensywne – kontrterroryzm. Obecnie w Polsce używa się terminu „antyterroryzm” na określenie całości działań przeciwterrorystycznych co może prowadzić do nieporozumień, dlatego, zdaniem autora niniejszej pracy, celowe jest wprowadzenie terminu „działania przeciwterrorystyczne” jako określenia całości działań przeciw terrorystom, i zawężenie terminu „antyterroryzm” do działań defensywnych.
Czytaj wiecej »

System podmiotowej walki z terroryzmem w Polsce (stan na marzec 2007)

Dodane przez admin dnia 05/17/2007 w kategorii Antyterroryzm, Przeciwdziałanie terroryzmowi w Polsce | Komentarze

Omawiając system antyterrorystyczny istniejący w Polsce, konieczne jest wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo wewnętrzne kraju. Art. 146 ust 4 pkt 7 Konstytucji RP[1] mówi o tym, że w zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach Rada Ministrów w szczególności: zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny. Następnie, zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. nr 141, z 1997 r., poz. 943) kwestie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, jak również przeciwdziałanie skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu są w gestii działu spraw wewnętrznych.

Minister odpowiedzialny za sprawy wewnętrzne sprawuje w tej kwestii nadzór nad działalnością Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Obrony Cywilnej Kraju, Prezesa Urzędu ds. Repatriacji i Cudzoziemców, oraz Krajowego Centrum Informacji Kryminalnej[2]. Natomiast osobą właściwą do nadzorowanie pracy wszystkich służb specjalnych RP na polu walki z terroryzmem jest Minister – członek Rady Ministrów, Koordynator do spraw Służb Specjalnych.

Rzeczpospolita wypracowała w swych strukturach system zwalczania terroryzmu oparty na 4 etapach działania: rozpoznaniu, przeciwdziałaniu, zwalczaniu i likwidacji skutków. Za każdy z tych aspektów odpowiadają właściwe służby, co stanowi odzwierciedlenie istniejących w kraju podmiotów i mechanizmów działania[3]. Do najważniejszych podmiotów organizacyjnych w walce z terroryzmem w Polsce zaliczamy:
Czytaj wiecej »

Polska w UE – korzyści w walce z terroryzmem

Dodane przez admin dnia 08/17/2005 w kategorii Antyterroryzm, Przeciwdziałanie terroryzmowi w Polsce, Unia Europejska a terroryzm | Komentarze

Wpływ działań podejmowanych na forum Unii Europejskiej na kształt polskiego systemu przeciwdziałania terroryzmowi jest większy, niż się powszechnie uważa. Często umyka to uwadze badaczy i ekspertów. W powszechnym społecznym odbiorze Unia zajmuje się głównie kwestiami rolnictwa, gospodarki, umożliwia przepływ osób i kapitału. Jej znaczenie na polu bezpieczeństwa nie jest powszechnie znane. Warto to zmienić – w zakresie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych Unia robi sporo, a walka z terroryzmem stanowi jeden z jej priorytetów.

Podejmowane na jej forum decyzje dotyczą bardzo szerokiego zakresu spraw: rozwiązań prawnych i organizacyjnych, procedur działania oraz możliwości przeciwdziałania i ścigania terrorystów. Rozwiązania ‘europejskie’ w sposób istotny wzbogacają i wzmacniają polski system.

W czasie, gdy terroryści działają ponad granicami i perfidnie wykorzystują zalety globalizacji, a w Europie panuje swoboda przepływu osób, towarów, informacji i kapitału – bezpieczeństwo demokratycznego, otwartego państwa zależy od jego możliwości współdziałania z innymi partnerami oraz od tego, czy grupa państw potrafi wypracować wspólne mechanizmy, standardy i rozwiązania. Polska, jako członek Unii znalazła się w klubie, który chce i może zrobić sporo dla zwalczania najważniejszych zagrożeń. Panuje jasna zasada: dbamy o bezpieczeństwo partnerów i własne, bo wszyscy jesteśmy tak silni jak najsłabsze ogniwo systemu.
Czytaj wiecej »

Krótka charakterystyka Wydziału ds. Terroryzmu MSWiA

Dodane przez admin dnia w kategorii Antyterroryzm, Przeciwdziałanie terroryzmowi w Polsce | Komentarze

W dniu 1 czerwca 2005 r. w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji,  w ramach struktury organizacyjnej Departamentu Bezpieczeństwa i Porządku Publicznego rozpoczął funkcjonowanie Wydział ds. Terroryzmu.

Do zadań Wydziału należy:

• gromadzenie informacji na temat zjawiska terroryzmu oraz monitorowanie zjawiska terroryzmu na świecie i wynikających stąd zagrożeń dla Polski,
• opracowywanie koncepcji przeciwdziałania zjawiskom związanym z terroryzmem oraz opiniowanie projektów i programów w tym zakresie,
• przygotowywanie informacji i materiałów związanych z problematyką terroryzmu dla potrzeb Ministra – Szefa Międzyresortowego Centrum ds. Zwalczania Przestępczości Zorganizowanej i Międzynarodowego Terroryzmu,
• sporządzanie analiz i prognoz stanu zagrożenia terroryzmem,
• analizowanie przepisów prawnych dotyczących problematyki terroryzmu oraz przygotowywanie propozycji zmian legislacyjnych w zakresie usprawnienia metod i form zwalczania terroryzmu,
• organizowanie szkoleń i konferencji poświęconych problematyce przeciwdziałania terroryzmowi oraz przygotowywanie materiałów edukacyjnych z tego zakresu,
• udział w organizowaniu współpracy z organami innych państw w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi.

Czytaj wiecej »

Udział Polski w koalicji antyterrorystycznej

Dodane przez admin dnia w kategorii Antyterroryzm, Przeciwdziałanie terroryzmowi w Polsce | Komentarze

Po roku 1989 Polska znalazła się w sytuacji określanej mianem „próżni bezpieczeństwa”. Rozpad bloku wschodniego przynosząc wolność polityczną i gospodarczą pozostawił Polskę bez jakiegokolwiek zabezpieczenia bezpieczeństwa w jego najbardziej podstawowym, militarnym wymiarze.

Z tego powodu polskie władze musiały dokonać wyboru ugrupowania regionalnego bądź globalnego, z którym Polska mogłaby związać się więzami sojuszniczymi w celu zabezpieczenia krajowi możliwości pokojowego rozwoju. W europejskiej geografii bezpieczeństwa istniały dwie opcje: jedna z nich wiązała się ze zwróceniem się na zachód i związaniem się sojuszem z zachodnim systemem bezpieczeństwa, a więc NATO, druga natomiast wymagała związania się z sojusznikiem wschodnim, a więc byłym Związkiem Radzieckim.

Z przyczyn historycznych i społecznym wdrożenie tej drugiej opcji nie było możliwe nawet do rozważenia na forum publicznym jako realna alternatywa. Polska zdecydowała się podążać do integracji z Unią Europejską w celu zapewnienia sobie bezpieczeństwa ekonomicznego oraz w kierunku wejścia do NATO w celu zapewnienia sobie bezpieczeństwa militarnego.

Czytaj wiecej »