Wybrane definicje pojęć związanych z terroryzmem

Dodane przez admin dnia 03/21/2007 w kategorii Czym jest terroryzm? | komentarze

Amaljiat al-istiszhadijja – męczeńska operacja, samobójczy zamach.

Anni di piombio – lata ołowiu, okres dwudziestu lat w historii Włoch, 1972-1982, charakteryzujący się największą liczbą zamachów terrorystycznych.

Apokaliptyczny zestaw „zrób to sam” – poradnik terrorystycznej grupy Militia of Montana, działającej w USA. Na wypadek zbliżającego się konfliktu z władzami federalnymi zaleca wybudowanie niewielkiego schronu atomowego, zgromadzenia zapasów żywności na rok i uzbrojenia, przynajmniej w jeden karabinek AR-15 z 600 sztuk amunicji.

Atomowa bomba islamu – tytuł oświadczenia ibn Ladina z maja 1998 roku wzywającego do gromadzenia sił na wojnę z niewiernymi

Baruch Goldstein – ortodoksyjny Żyd, wyznawca nauk rabina Kachane. 25 lutego 1994 r., rozstrzelał w meczecie Abrahama 29 modlących się muzułmanów i ranił ponad 120. Zanim skończyła mu się amunicja, został zabity przez rozwścieczony tłum.

Biada każdemu, kto stanie na drodze aryjskiego buldożera – ostrzeżenie Roya Maskera z Aryan Nations. Masker wierzy, że biali stanowią boską rasę.

Bin Laden Construction Corporation – firma budowlana należąca do rodziny Usamy ibn Ladina. Ojciec terrorysty doszedł do wielkiego majątku dzięki kontraktom na renowację świętych miejsc w Arabii Saudyjskiej.

BMW – Bayerische Motoren Werke, ale także akronim od Baader Meinhof Wagen. BMW były ulubionymi samochodami terrorystów z Frakcji Czerwonej Armii. Eleganckie, szybkie i łatwo je było ukraść.

Dżihad al-Binaa – Święta Wojna Murarzy, organizacja, która w Libanie naprawia każdy dom zburzony podczas izraelskich ataków. Poważne przedsiębiorstwo, stawiające również wiele budynków pod wynajem, zwykle jedno piętro zostawiając dla Hezbollahu.

Etarras – terroryści ETA.

Farah al-ibtissam – uśmiech radości, który ma towarzyszyć samobójcom w chwili zamachu. Raczej bajka dla początkujących fanatyków.

GAL – dobra ilustracja państwowego terroryzmu. GAL, czyli Grupos Antiterroristas de Liberacion – Antyterrorystyczne Grupy Wyzwolenia powstały w Hiszpanii w 1983 r. i stosowały te same metody, co baskijscy terroryści. Do 1987 r. szwadrony śmierci GAL zamordowały 28 osób.

Gegen Aktionäre helfen nur Gewehre – Przeciw akcjonariuszom karabiny pomóc muszą, rymowane hasła protestujących studentów w RFN, w latach 70-tych. Inne, np. Rzucajcie w biurokratów ręczne granaty – Schmeisst auf Bürokraten Eierhandgranaten.

Gran Euzkadi – Wielki Kraj Basków, najważniejszy cel ETA, niepodległe państwo, składające się także z Nawarry i Gaskonii.

Impuesto revolucionario – ściągany przez ETA dwa razy w roku podatek rewolucyjny, obejmujący przedsiębiorców działających w Kraju Basków.

Jusuf al-Karadawi – telewizyjny mufti, prowadzi program w telewizji Al-Dżazira pt. Szariat i życie. Jeden z najbardziej popularnych sunnickich uczonych.

Kiedy męczennik chce się zabić, bo ma dość życia, to jest to samobójstwo. Kiedy jednak chciałby on poświęcić swoją duszę dla pobicia wroga i ze względu na wolę Boga – no cóż, wtedy jest męczennikiem – Abdelazziz al-Rantisi, szef Hamasu, zabity w marcu 2004 r., przez armię izraelską.

Manar TV – stacja telewizyjna Hezbollahu. Przed południem programy dla dzieci, po południu sport, wieczorem trupy izraelskich żołnierzy i wylatujące w powietrze czołgi. Prawie każdy oddział Hezbollahu posiada własną ekipę filmową, ponadto korespondentów w Rosji, Iranie, Egipcie, Francji i nawet w Stanach Zjednoczonych. Bardzo często transmisji przemówień sekretarza generalnego Hezbollahu towarzyszy ścieżka dźwiękowa z Titanica.

Mają zabijać wszystkich, którzy umieją pisać i czytać, każdego, kto kiedykolwiek włożył marynarkę i krawat. Mają zabijać i zabijać. Mówią, że to jedyny sposób, by wrócić do początków nim będzie za późno. Zabijanie ma trwać całymi dniami. Mówią, że lepiej zabijać wiele dni niż umierać bez końca – Abimael Guzmal Reynoso, przywódca Świetlistego Szlaku, aresztowany w 1992 r.

makhtab al khidamat (MAK) – biura rekrutacyjne afgańskich wojowników, dały początek al-Kaidzie. MAK miał biuro rekrutacyjne m.in. na Brooklynie w Nowym Jorku w Alkifah Refugee Center.

Miguel Angelo Blanco – radny miasta Ermua, porwany i zamordowany przez ETA w lipcu 1997 r. Jego śmierć, mimo apeli papieża i terrorystów Tupac Amaru, ostatecznie zniszczyła sympatię i poparcie dla ETA wśród większości Basków.

Osama ibn/ben/bin Laden – właściwie powinno być Usama ibn Ladin

Pomoc Chomeiniego – działająca w Libanie fundacja pomocy społecznej należąca do Hezbollahu.

Produkty antyburżuazyjne – tak francuscy anarchiści w XIX wieku określali bomby wszelkiej konstrukcji, trucizny, broń palną, wszystko, co nadawało się do rewolucyjnej pracy.

Wywłaszczenie – popularne wśród terrorystów na całym świecie określenie oznaczające napad na bank. Używane m.in. przez rewolucjonistów z PPS na początku XX wieku, terrorystów z IRA czy Frakcji Czerwonej Armii.

Pesca milagrosa – cudowny połów. Partyzanci Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kolumbii (FARC) otaczają drogę, zatrzymują samochody, następnie rzucają kośćmi losując ten, którego pasażerowie zostają uprowadzeni dla okupu.

Tirofijo – celny strzał, pseudonim dowódcy Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kolumbii (FARC) Manuela Merulandy Veleza.

Dżihad International, Inc – termin autorstwa pakistańskiego pisarza Eqbala Ahmada. Określił w ten sposób interesy bogatych Arabów z Zatoki Perskiej – terror, handel bronią i narkotykami.

Dirty Kuffar – Brudny Niewierny, utwór w konwencji hip-hop nagrany przez młodych arabskich fundamentalistów sympatyzujących z Al-Kaidą.

Kasam – rakieta domowej roboty, wystrzeliwana z Gazy w stronę izraelskich osiedli.

Pułkownik Hattab – dowódca arabskich ochotników w wojnie w Czeczenii. Rosjanie bali się go tak samo jak Szamila Basajewa.

Jeśli ktoś może zabić amerykańskiego żołnierza, niech to zrobi, zamiast marnować czas na inne rzeczy – jedna ze złotych myśli Osamy ibn Ladena.

Ustawa antydynamitowa – niemiecka ustawa z 1884 r., groziła karą nie tylko za posiadanie materiałów wybuchowych, ale i za nawoływanie do dokonywania zamachów.

Konrad Rej. Autor jest pracownikiem Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie.

Comments are closed.