Nestor Cerpa Cartolini
Urodził się w jednej z robotniczych dzielnic Limy. Gdy ojciec stracił pracę, Nestor rzucił szkołę średnią i zaczął pracować w zakładach tekstylnych „Cromotex”. Został szefem zakładowej organizacji związkowej. W 1979 roku zorganizował strajk okupacyjny na znak protestu przeciwko zwolnieniu około 250 robotników. Okupacja, w której uczestniczyło kilkadziesiąt osób, trwała 6 tygodni. Potem policjanci wzięli fabrykę szturmem (działo się to za dyktatury wojskowej) . Zginęło trzech robotników i policjant. Cerpa został oskarżony o udział w jego zabójstwie i skazany po raz pierwszy w życiu (dotychczas jedyny) na karę więzienia. Krwawe stłumienie strajku (masakra w „Cromoteksie”, jak określa te wydarzenia peruwiańska lewica) stanowiło moment zwrotny w życiu Cerpy: stracił wiarę w skuteczność instytucji. Z więzienia wyszedł dzięki amnestii.
Kilka tygodni później zajął biuro ONZ w Limie: strajkiem głodowym próbował wymusić uwolnienie 5 kolegów, którzy pozostali w więzieniu. Niedługo potem został zwerbowany przez przebywającego obecnie w więzieniu przywódcę Rewolucyjnego Ruchu im. Tupaka Amaru (MRTA), Victora Polaya Camposa, intelektualistę zafascynowanego marksizmem. W latach 80. Cerpa organizował napady na banki i podkładał bomby w restauracjach szybkiej obsługi w Limie, będących dla MRTA symbolem burżuazyjnego stylu życia i imperializmu. Gdy trafił na policyjną czarną listę, przeniósł się na prowincję i zaczął organizować partyzantkę w departamencie San Martin. Został dowódcą tzw. „frontu północno-wschodniego” MRTA. „Tupakamaryści” napadali na patrole wojskowe, handlowali liśćmi koki, nakładali na ludność przejętych przez siebie miejscowości „podatki wojenne”.
Czytaj wiecej »