Nestor Cerpa Cartolini

Dodane przez admin dnia 09/21/2003 w kategorii Sylwetki terrorystów | komentarze

Urodził się w jednej z robotniczych dzielnic Limy. Gdy ojciec stracił pracę, Nestor rzucił szkołę średnią i zaczął pracować w zakładach tekstylnych „Cromotex”. Został szefem zakładowej organizacji związkowej. W 1979 roku zorganizował strajk okupacyjny na znak protestu przeciwko zwolnieniu około 250 robotników. Okupacja, w której uczestniczyło kilkadziesiąt osób, trwała 6 tygodni. Potem policjanci wzięli fabrykę szturmem (działo się to za dyktatury wojskowej) . Zginęło trzech robotników i policjant. Cerpa został oskarżony o udział w jego zabójstwie i skazany po raz pierwszy w życiu (dotychczas jedyny) na karę więzienia. Krwawe stłumienie strajku (masakra w „Cromoteksie”, jak określa te wydarzenia peruwiańska lewica) stanowiło moment zwrotny w życiu Cerpy: stracił wiarę w skuteczność instytucji. Z więzienia wyszedł dzięki amnestii.

Kilka tygodni później zajął biuro ONZ w Limie: strajkiem głodowym próbował wymusić uwolnienie 5 kolegów, którzy pozostali w więzieniu. Niedługo potem został zwerbowany przez przebywającego obecnie w więzieniu przywódcę Rewolucyjnego Ruchu im. Tupaka Amaru (MRTA), Victora Polaya Camposa, intelektualistę zafascynowanego marksizmem. W latach 80. Cerpa organizował napady na banki i podkładał bomby w restauracjach szybkiej obsługi w Limie, będących dla MRTA symbolem burżuazyjnego stylu życia i imperializmu. Gdy trafił na policyjną czarną listę, przeniósł się na prowincję i zaczął organizować partyzantkę w departamencie San Martin. Został dowódcą tzw. „frontu północno-wschodniego” MRTA. „Tupakamaryści” napadali na patrole wojskowe, handlowali liśćmi koki, nakładali na ludność przejętych przez siebie miejscowości „podatki wojenne”.

W 1990 roku Cerpa zorganizował spektakularną ucieczkę Victora Polaya i kilkudziesięciu innych członków MRTA z doskonale strzeżonego więzienia Canto Grande w Limie. Zbiegli około 200-metrowym wykopem prowadzącym do bloku, w którym znajdowała się cela Polaya. Dwa lata później ten ostatni ponownie trafił do więzienia. Cerpie przypisuje się także porwania limskich przedsiębiorców, przetrzymywanych miesiącami w ciasnych piwnicach bez okien zwanych więzieniami ludowymi. Walczył ponadto w tzw. Batalionie Ameryka, w którego skład wchodzili członkowie ugrupowań zbrojnych z Peru, Ekwadoru i Kolumbii.

Nieuchwytny i tajemniczy „comandante Evaristo” przez 12 lat wymykał się wojsku i policji. Ukrywał się w Andach i dżungli amazońskiej. Kilkakrotnie informowano, że poległ na polu walki. Stał się niemal mityczną postacią. Z opisu AFP wynika, że jest szatynem o krępej budowie ciała i pucołowatych policzkach. Nosi wąsik, zgolił natomiast brodę, którą miał na listach gończych. Lekko utyka na prawą nogę. Według tygodnika „Newsweek” w 1983 roku Cerpa poznał w dżungli kilkunastoletnią Nancy Gilvonio, która wybierała się akurat na studia do Limy. W 1988 roku, gdy bracia Nancy zostali aresztowani, dziewczyna rzuciła uniwersytet i zajęła się trójką młodszego rodzeństwa. Została nieodłączną towarzyszką Cerpy. Pomagała mu w szkoleniu zwerbowanych nastolatków. Jeździła po okolicy obserwując ruchy wojska. W 1988 r. urodziła Cerpie syna, a w 1993 roku – córkę. Przed około rokiem Nancy została aresztowana podczas przygotowań do zajęcia parlamentu w Limie. MRTA chciał wziąć deputowanych za zakładników i zażądać wypuszczenia Polaya z więzienia. Spisek został odkryty przez policję. Po trwającej 11 godzin strzelaninie, podczas której zginęło 4 „tupakamarystów” i policjant, zatrzymano 21 spiskowców i przejęto arsenał broni. Cerpie udało się zbiec. Dzieci Nestora i Nancy mieszkają obecnie w Paryżu. Opiekuje się nimi matka Cerpy. Po wydarzeniach w Limie „Evaristo” ukrył się w dżungli: przez niemal rok planował zajęcie japońskiej placówki. Jego towarzyszka życia znajduje się wśród ok. 450 więźniów z MRTA, których uwolnienia domagają się terroryści.

Cerpa zginął podczas szturmu peruwiańskich oddziałów antyterrorystycznych na zajmowaną przez niego i jego podwładnych z Komanda Sanchez, MRTA rezydencję ambasadora Japonii w Limie. Miało to miejsce 22 kwietnia 1997 roku.