Islamski Ruch Oporu (HAMAS)

Dodane przez admin dnia 09/21/2003 w kategorii Organizacje terrorystyczne | komentarze

Hamas to radykalna islamska organizacja, która stała się aktywna we wczesnych etapach Intifady, działała w pierwszym rzędzie w Pasie Gazy ale też na Zachodnim Brzegu. Hamas grał największą rolę w gwałtownej fundamentalistycznej działalności wywrotowej i radykalnych operacjach terrorystycznych przeciw zarówno Izraelczykom i Arabom. W jego początkowym okresie, ruchu został zdominowany w pierwszym rzędzie przez ludzi identyfikowanych z Braterstwem Muzułmańskim (MB) w Terytoriach.

W czasie trwania Intifady, Hamas nabierał tempa, rozciągając swoją działalność też na Zachodnim Brzegu, stał się dominującą islamską fundamentalistą organizacją w Terytoriach. Zdefiniował swój najwyższy priorytet działania jako Jihad (Świętą Wojnę) dla uwolnienia Palestyny i ustanowienia Islamskiej Palestyny „od Morza Śródziemnego do rzeki Jordan”. Przez jego udział w przemocy ulicznej i morderstwie, to zwiększało ich urok w oczach Palestyńczyków, dalsza poprawa spowodowała wzrost potencjału i umożliwiła odegranie centralnej roli w Intifadzie. Jak wynik jego wywrotowej i terrorystycznej działalności Hamas został wyjęty spod prawa we wrześniu 1989.

Po wojnie w Zatoce Wojnie, Hamas stał się kierowniczym sprawcą działalności terrorystycznej w terenie całych Terytoriów oraz wewnątrz Izraela. Dzisiaj to jest druga najbardziej potężną grupą, po Fatah, i jest czasami postrzegana jako grożenie dla hegemonii nacjonalistów świeckich. To jest aktualnie najsilniejsza grupa opozycyjna wobec procesu pokojowego i eskalacja ich działalności terrorystycznej bezpośrednio poprzez mordercze samobójcze ataki bombowe przeciwko celom cywilnym w Izrael w lutym – marzec 1996 zwolniła polityczny proces i groziła zupełnym jego zatrzymaniem.

Historia

Hamas to arabski akronimem od ” Islamskiego Ruchu Oporu” (Harakat al-Muqawamah al-Islamiyya). Organizacyjne i ideologiczne źródła Hamasu można odnaleźć w ruchu Braterstwa Muzułmańskiego (MB), który został ustanowiony w 1920s w Egipcie i wznowił i wzmocnił swoją działalność w 60-tych i 70-tych latach w świecie arabskim, głównie w Jordanie i Egipcie.

Muslim Brothers byli także aktywni w Pasie Gazy i na Zachodnim Brzegu.

Kamieniem węgielnym Braterstwa Muzułmańskiego jest system w gruncie rzeczy społecznej działalności, który oni nazywają Da’wah. W 20 latach poprzedzających Intifadę, oni wybudowali imponującą społeczną, religijną, edukacyjną i kulturalną infrastrukturę, która dał im polityczną bazę, zarówno w Pasie Gazy i na Zachodnim Brzegu. To było możliwe pomimo braku poparcia z ich strony dla nacjonalistycznej polityki walki zbrojnej.

Ruch Hamas został prawnie zarejestrowany w Izraelu w 1978 przez Szejka Ahmed Yassin, duchowego lidera ruchu, jako Islamskie Stowarzyszenie o nazwie Al-Mujamma Al Islami, który poszerzył swoją bazę zwolenników i sympatyków poprzez religijną propagandę i pracę społeczną.

Wielka część sukcesu Hamasu/Braterstwa Muzułmańskiego jest spowodowana ich wpływem w Pasie Gazy. Duże liczby uchodźców, socio – ekonomiczne trudności ludności w obozach dla uchodźców i względnie niski status nacjonalistycznych elementów tam do niedawna, umożliwiło Hamasowi pogłębić jego korzenie pomiędzy uchodźcami.
Wielka część sukcesu Hamasu/Braterstwa Muzułmańskiego jest spowodowana ich wpływem w Pasie Gazy. Duże liczby uchodźców, socjo-ekonomiczne trudności ludności w obozach dla uchodźców i względnie niski status nacjonalistycznych elementów tam do niedawna, umożliwiło Hamasowi pogłębić jego korzenie pomiędzy uchodźcami. Jego nacisk na rozwiązanie które zawierałoby uwolnienie całej Palestyny jest bardziej atrakcyjne dla Gazyjczyków, poza społecznym czynnikami które żywią islamski wpływ w tym obszarze.

Inny czynnik, który służył popularności islamskiego fenomenu, była to, że palestyński ruch nacjonalistyczny i PLO przesunęły centrum ich politycznej siły daleko od Palestyny, poprzez skonsolidowanie zewnętrznego przywództwa kosztem wewnętrznego w Terytoriach. W kontraście, islamski obóz i jego przywództwo rozwinęły wyłącznie w granicach Palestyny (al-dakhil) i mogły w ten sposób lepiej służyć interesom Palestyńczyków.

Islamska infrastruktura w Terytoriach była oddzielna ale równoległa do nacjonalistycznych instytucji stworzonych przez PLO w latach 80-tych. Hamas odniósł sukces w kształtowaniu systemu socjalnego, który byłby alternatywą dla socjalno-politycznej struktury PLO. Prestiż Hamasu opiera się zarówno na jego ideologicznym jak i praktycznym potencjale, jako ruch którego wkład do codziennego życia Palestyńczyków nie jest mniejszy niż jego wkład do walki przeciw Izraelowi i jego okupacji.

Znaczącą zmianą w ruchu Braterstwa Muzułmańskiego było przejście z bierności wobec izraelskich rządów do militarnej i opartej na przemocy działalności na duża skalę, zwłaszcza w i z Pasa Gazy. Ruch zmienił swoją nazwę na Islamski Ruch Oporu – Hamas, i podkreślił swój palestyński charakter i patriotyzm. To oznaczało, że ma on być nie tylko równoległą siłą ale alternatywą do niemal absolutnej kontroli PLO i jego frakcji nad Palestyńczykami w Terytoriach.

W sierpniu 1988 Hamas publikował Islamską Konwencję – swoje ideologiczne credo, która przedstawiła jego politykę na wszystkich poziomach walki, przeciw zarówno Izraelowi jak i narodowemu ruchowi PLO. Konwencja Hamasu kwestionowała PLO i jego żądania bycia jedynym prawowitym reprezentantem narodu palestyńskiego, ale nie wzywała do jego eliminacji.

Środki używane przez Hamas by wzmóc ich wpływ na ulicę to meczety. Meczet był pierwszym przystankiem na drodze do cywilnej rebelii. W tym samym czasie liderzy Hamasu pracowali nad założeniem różnych komórek ruchu. W tradycji Braterstwa Muzułmańskiego, Szejk Yassin zbudował Hamas jako ruch podziemny. On zdecydował o rozdzieleniu różnych komórek i ich obszarów działania i używania tylko kodowanych wiadomości w wewnętrznej komunikacji.
Militarna komórka został nazwana Mujahidin. Na początku, przywództwo nie usiłowało dążyć do zwiększenia liczby aktywistów w organizacji. Celem założycieli było ustawienie instrumentów do działalności zależnych od małej liczby centralnych aktywistów. Ale nowa generacja ulicznych liderów wyszła poza złożenia strukturalne systemu wybudowanego przez MB przez lata. Ta generacja, posłuszna i pełna religijnego zapału stała się grotem islamskiej walki.

Założenie batalionów Izz Al-Din Al-Qassam

W początku roku 1991 Zaccaria Walid Akel, dowódca sekcji terrorystycznej Hamasu w Gazie, założył pierwszy oddział Batalionów Izz Al-Din Al-Qassam. W swoim początkowym okresie oddziały te porywały i zabijały ludzi podejrzanych o kolaborację z Izraelem. Morderstwo Kfar Darom stałego mieszkańca , Doron Shorshan w grudniu 1991, było pierwszym morderstwem izraelskiego obywatela dokonanym przez oddziały Izz Al-Din Al-Qassam, i oznaczało zmiany w sposobie działania Hamasu.